5 ـ هم مکه و هم مدینه به دستور خدا، حرم امن شده‌اند.
6 ـ حَرَم شدن مکه و مدینه، هر دو، به وسیله پیامبر خدا بوده است: مکه به‌وسیله حضرت ابراهیم(ع) و مدینه به وسیله حضرت محمد(ص).
7 ـ مکان کعبه برای ابراهیم(ع) برگزیده شد و مکان مسجدالنبی(ص) برای پیامبر خاتم(ص).
8 ـ ابراهیم(ع) برای کعبه بسیار دعا کرد و حضرت رسول(ص) برای مدینه.
9 ـ حجّ به سوی مکه قرار داده شد و هجرت به سوی مدینه.
10 ـ بار سفر به سوی مکّه و مدینه بستن به ترتیب واجب و سنت است.
11 ـ ثواب نماز در مسجدالحرام و مسجدالنبی(ص) (یا مکه و مدینه؟) از همه جا بیشتر و چندین برابر ـ صد یا هزار برابر جاهای دیگر است.
12 ـ پیامبر(ص) مکه و مدینه را از همه جای دنیا بیشتر دوست داشت.
13 ـ ایمان در هر عصری، به مکه و مدینه درمی‌پیچد و این دو شهر را احاطه میکند.
14 ـ خدا این دو شهر را محلّ قیام و برپا ایستی برای ذکر و عبادت قرار داده است.
15 ـ مقام ابراهیم(ع) در مسجدالحرام و منبر پیامبر در مسجدالنبی(ص) دو موجود بهشتی‌اند.
16 ـ هر کس وارد مکه یا مدینه میشود، سنت است که از مسجدالحرام و مسجدالنبی(ص) بیاغازد.
17 ـ در هر دو شهر سنت است که دخول و خروج از دو راه متفاوت باشد. این سنت را رسول خدا(ص) پایه گذاشته است.
18 ـ سنت است کسی که شبانه میخواهد وارد مکه یا مدینه شود، در حومه شهر اُتراق کند و روز وارد شود این سُنّت نیز از رسول خدا(ص) است که شب وارد این دو شهر نمیشد.
19 ـ پیامبر(ص) بر مردم مکّه منت نهاد و آنان را آزاد ساخت و نیز از مسلمانان مدینه خواست که گناهکاران انصار را عفو کنند.
20 ـ به موجب آیات قرآن و حوادث زمان پیامبر(ص) اهل مکه از تجاوز به شهر مدینه و نیز مسلمانان مدینه از تجاوز به مکه بازداشته شدند.
21 ـ مکه به وسیله مردم مدینه فتح شد.
22 ـ طواف به دور خانه کعبه و نیز زیارت مسجد پیامبر(ص) است.
23 ـ مسح دُو رکن ـ رُکن یمانی و حجرالاسود ـ در مسجدالحرام و نیز نماز نزد اسطوانه‌های مسجدالنبی(ص) موجب ریزش گناهان است.
24 ـ تکرار پی درپی عُمره در مکه مستحب است و نیز نماز در مسجد قُبا در مدینه معادل عمره شمرده شده است.
25 ـ نماز در حجرِ اسماعیل در مکه و نیز در روضه پیامبر(ص) در مدینه ثواب بی‌شمار دارد.
26 ـ کار نیک و عمل صالح هم در مکه و هم در مدینه ثواب مضاعف دارد.
27 ـ نوشیدن آب زمزم در مکه و نیز نوشیدن از آب چاهی در مدینه که بئر بضاعه نام دارد سُنّت است.
28 ـ به موجب پاره‌ای از روایات، آب زمزم و خاک و خرمای مدینه شفاست.
29 ـ همانگونه که آب زمزم در مکه با پای جبریل جوشید، در مدینه آب از انگشتان پیامبر(ص) جوشید.
30 ـ همانگونه که آب زمزم را به این سو و آن سو میبردند و میبرند، آب چاههای مدینه را نیز چنین میکردند و این بنابر منقول، سنت پیامبر(ص) بوده است.
31 ـ همانگونه که حجرالاسود را در مکه باید بزرگ داشت، منبر شریف پیامبر(ص) را در مـدینه، نـیز بـاید بزرگ داشت و طبق روایت، نباید صدا را در نزد منبر رسول(ص) بلند کرد.
32 ـ اهل مکه اهل اللّه و اهل مدینه جیران رسول اللّه نامیده شده‌اند.
33 ـ فضائل مسجد خیف در مکه (منی) و مسجد قبا در مدینه با هم برابری میکنند. در روایت است که در مسجد خیف قبر 70 پیامبر و نماز در مسجد قبا معادل عمره است افزون بر مساجد دیگر مدینه: که همه دارای فضیلتند مانند مسجد القبلتین، مسجدالغمامه (المصلی)، مسجد الفتح، مسجد الاجابة ، و جز اینها.
34 ـ در مکه وادی سُرَر و در مدینه وادی عقیق وجود دارد که برای هر دو مکانفضائل بسیار نقل شده است.
35 ـ مطابق روایات وارده هر مؤمنی که در مکه یا مدینه بمیرد، در قیامت درشمار آمنان یعنی کسانی که دارای امان و امنیت هستند، محشور میشود.
36 ـ زیارت قبـرستـان مُعـلّی در مـکّه و قبـرستان بقیع در مدینه، مورد تأکید فراوان پیامبر(ص) قرار گرفته است و روایات در این باره فراوان رسیده است.
37 ـ طبق روایت، اهل مکه واهل مدینه، نخستین کسانی هستند که با پیامبر(ص) محشور میشوند.
38 ـ نخستین کسانی که پیامبر(ص) برای آنان شفاعت میکند، اهل مکه و مدینه‌اند.
39 ـ در مکه سنگ و درخت و کوه بر پیامبر(ص) سلام میکردند و در مدینه اسطوانه حَنّانه از فراق پیامبر(ص) ناله میکرد.
40 ـ در مکه حِراء و ثبیر و در مدینه کوه اُحُد زیر پای رسول خدا(ص) بر خود میلرزید.
41 ـ پیامبر(ص) مدّت رسالت خود را طی دو دوران، در مکه و مدینه گذراند.
42 ـ هجرت پیامبر(ص) از مکه به مدینه آغاز تاریخ مسلمانان شد.
43 ـ سرودن شعر در مکه و مدینه و نیز در مسجدالحرام و مسجدالنبی(ص) رُخصت است.
44 ـ هرگونه گناه مخصوصاً احتکار خوراکیهای مردم در مکه و مدینه کیفر دو چندان دارد.
45 ـ با آنکه مکه و مدینه حرم امن الهی‌اند، ولی مُجرمان و بزهکاران نه درمکه و نه در مدینه از کیفر و اقامه حدّ، مصون نخواهند ماند.
46 ـ کسی که مردم مکه یا مردم مدینه را بترساند، کیفر ویژه و افزون خواهد یافت.
47 ـ هر کس با الحاد و ستم وارد مکه یا مدینه شود، به موجب آیه قرآن در مورد مکّه و روایات وارده در مورد مدینه، کیفر سخت خواهد یافت.
48 ـ کسی که در مکه یا مدینه به بدعت یا الحاد گراید، کیفر مضاعف خواهد یافت.
49 ـ مکه و مدینه: آخرین شهرهایی هستند که در پایان جهان ویران شوند و درروایات است مردم مکّه و مدینه تا پایان جهان، مؤمن خواهند ماند.
50 ـ هیچگاه کفار بر این دو شهر مسلط نخواهند شد.
51 ـ لشکریانی که بخواهند با این دو شهر بجنگند به زمین فرو خواهد رفت.
